by 
1960'ların sonunda başlatılan LWF (Lightweight Fighter yani Düşük ağırlıklı savaş uçağı projesi) projesi kapsamında General Dynamics firmasının ürettiği ve LWF Projesini kazanan uçaktır. Bugün dünyada 29 ülkenin hava kuvvetleri F-16 savaş uçağının değişik modellerini kullanmaktadır.[2] Günümüzde ABD Hava Kuvvetleri için olmasa da ihracat için geliştirilmiş sürümleri üretilmektedir. 1993 yılında General Dynamics uçak üretim hakkını Lockheed firmasına satmış, Lockheed firması, Martin Marietta firması ile birleşerek Lockheed Martin adını almıştır.
F-16 it dog fight (it dalaşı) için sayısız yenileştirmeye girmiş, daha iyi bir görüş için kanopi su damlası şeklinde yapılmış, yüksek G kuvvetiyle yapılan dönüşlerde pilota kolaylık sağlaması için kontrol kolu sağa alınmış ve pilota etki eden G kuvvetini azaltmak için pilot koltuğu arkaya doğru eğik yapılmıştır. Silahları gövde içindeki M61 Vulcan top ve on bir yükleme noktasına takılabilen çeşitli füzelerden oluşmaktadır. Ayrıca 9G'ye dayanabilen ilk avcı uçağıdır. İtiş-ağırlık oranı 1'den yüksek olmamak koşuluyla güçlü tırmanabilmekte ve gerektiğinde dik olarak da hızlanabilmektedir. F-16'nın resmî adı Savaşan Şahin olmasına rağmen, pilotlar ondan Viper diye bahsederler.
F-16 çok amaçlı bir av-bombardıman uçağıdır. Silahlarını hava ve kara hedeflerine çok yüksek hassasiyetle sevk edebilir. F-16 nın yapımında F-15 ve F-111 gibi kendini ispatlamış uçakların teknolojilerinden yararlanılmıştır. F-16 güçlü radarı sayesinde alçaktan uçan uçakları bile tespit edebilir. F-16 dünyada ilk Elektronik Kumandalı Uçuş (İngilizce: Fly By Wire) yani uçuş kontrol mekanik aksamı elektronik sistemlerle yönetilen ilk savaş uçağıdır. F-16'nın manevra kabiliyeti çok yüksek ve atiktir. Bu da F-16'yı kullanımı zor uçaklar kategorisine sokar. F-16'da HUD, HOTAS, "Damla" Kanopi gibi özellikler de kullanılmıştır. F-16 tam yüklü olarak yaklaşık 9g'ye dayanabilir (hava yer görevlerinde azami 5.5g).
Çok yönlü taktik ve avcı uçağı olan F-16 uçakları havadan havaya ve havadan yere savaş kabiliyetine sahiptir. F-16A/C/E serisi tek kişilik F-16B/D/F/I serisi ise çift kişiliktir. F-16 uçağında General Electric (Blok 30 40 50 60) ve Pratt & Whitney (Blok 1 5 10 15 20 25 32 42 52) firmalarının ürettiği turbofanlı tek motor mevcuttur. Hava alığı yere çok yakın olduğu için YAMAHA (motora giren yabancı maddelerin yarattığı hasar) alması çok kolaydır. Bu nedenle uçağın bulunduğu ve taksi yaptığı yerlerin en ufak maddelerden dahi arındırılması gerekir. Ayrıca bu hava alığı uçak üzerinde çalışan personel için son derece tehlikelidir. Uçak en düşük seviyede çalışırken bile motor bir insanı çekebilecek kadar emiş gücü oluşturup bir kazaya neden olabilir. Bu tür kazalar Türkiye'de de yaşanmıştır ve maalesef ölümle sonuçlanmıştır.F-16 uçağının tek motorlu olması nedeniyle uçağa elektrik ve hidrolik takat gelmediği zamanlarda acil olarak elektrik gücü sağlayan ünite (EPU) devreye girer. Bu sistemde yakıt olarak kullanılan Hidrazin insan vücuduna temas ettiğinde veya buharına maruz kalındığında sağlık açısından zararlı etkilere sahiptir. Bundan dolayı kaza/kırım olaylarında ya da acil durumlarda uçağa yaklaşmadan önce uçağın sağ yan tarafında bulunan gösterge ve dedektörler iyice kontrol edilir, uçağa herhangi bir müdahelede bulunmadan önce EPU sistemi emniyet pimi takılarak ve pilot kabininden OFF edilerek devreden çıkartılır.
Varyasyonları:
YF-16:
Pentagon 1969 yılında Hava Kuvvetleri için F-15 Eagle’ın; Donanma için F-14 Tomcat’in görevini yapabilecek, LWF (Light Weight Fighter) yani hafif avcı uçağı programını başlattı.
LWF projesi için General Dynamics‘in geliştirdiği F-16’nın prototipi de diyebileceğimiz YF-16‘nın (72-1567) hangardan çıkış töreni 13 Aralık 1973’te Fort Worth tesislerinde yapıldı.
20 Ocak 1974 gününde pistte yapılan yüksek hızlı taxi testi yapılırken uçak havalandı ve resmî olmayan ilk uçuşunu bu şekilde yapmış oldu.
20 Ocak’ta yaptığı ilk uçuşta yatay stabilizede meydana gelen hasar onarılıp, kalan diğer yer testleri de tamamlandıktan sonra 2 şubat 1974’te Edwards Hava Kuvvetleri üssünde, Phil Oestricher‘ın kontrolünde ilk uçuşunu gerçekleştirdi.
Yapılan çeşitli testlerde LWF programını rakibi Norhrop YF-17 karşısında başarıyla tamamladı ve programın galibi oldu.
8 adet üretildi (6 tane YF-16A 2 tane YF-16B)
Motoru: Pratt & Whitney F100
F-16A/B Block 1:
F-16’nın ilk seri üretim versiyonudur.
Amerika dışında Norveç Hollanda, Belçika ve Danimarka’ya da ihraç edilmiştir
Siyah radomu’yla diğer F-16’lardan kolayca ayırt edilebilir.
Westinghouse üretimi AN/APG-66 Pulse Doppler radarına sahip.
Pratt & Whitney F100-PW-200 motoru ile art yakıcıyla 23,830 Pound yani 106 kN itiş gücü sağlar.
1982 yılında Pacer Loft I ve Pacer Loft II (1983) projeleriyle Block 5 ve Block 10 seviyelerine modernize edildi.
94 adet üretilmştir.
F-16A/B Block 5:
Block 1 ile aynı aviyonik alt yapıya sahip.
İt dalaşlarında dezavantaj sağladığı için siyah radom griye değiştirildi. Gelecekte bu standart oldu.
Harbe hazırlık oranı arttırıldı.
Daha sonra Peacer Loft I ve II ile Block 10 seviyesine çıkartılmak üzere toplamda 197 adet üretildi.
128 adet üretilmiştir.
F-16A/B Block 10:
Block 1 ve 5’e kıyasla hava alığı altında bulunan UHF telsiz anteni küçültüldü.
Dışarıdan fark edilemeyecek yine harbe hazırlık oranını arttıracak modifikasyonlar yapıldı.
Daha sonra bazı amerikan F-16’ları Block 15OCU seviyesine modernize edildi
Amerikan Hava Kuvvetlerine bağlı 24 tane Block 10 F-16 Çöl Kartalı Harekatı’nda yakın hava desteği amacıyla kullanılmak için GPU-5A 30mm top taşıyabilecek şekilde modifiye edildi.
326 adet üretilmiştir.
F-16A/B Block 15
En çok üretilmiş F-16 versiyonudur.
14 yılda 3 montaj hattıyla 983 uçak üretildi
Dikey ve yatay stabilizede yapılan değişikliklerle dış görünüşünde farkedilebilir değişiklikler yapıldı.
Hava alığı yanına ek pod taşıyabilen iki pylon takıldı.
%30 artan yatay stabilize alanıyla uçağın kontrol gücü arttırıldı.
AN/APG-66 radarı hava hava savunma yeteneğini arttıran Track While Scan (TWS) (Tarama yaparken takip etme) özelliğinin basit bir versiyonuna sahip oldu.
Kanatların yapısında AIM-7 Sparrow füzesi taşımak amacıyla yapılan geliştirmelerle kanat altında yaklaşık 500 kg’lık taşıma kapasitesi arttırımı yapıldı.
Have Quick I secure UHF kriptolu telsiz takıldı.
Pilotun rahatlığını artırmak amacıyla kokpit içi havalandırma değiştirildi.
F-16A/B Block 15 OCU (Operational Capability Upgrade):
1987’den sonra (Block15Y) üretilen 214 F-16 operasyon kabiliyeti arttırımı anlamına gelen OCU olarak üretildi.
Motorlar daha güvenilir olan dijital kontrollü ve daha az compressor stall arızası yaşayacağı düşünülen Pratt&Whitney F100-PW-220 turbofan motor oldu.
AGM-65, AIM120 AMRAAM ve AGM-119 Penguin füzelerini taşıma kabiliyeti eklendi.
Head-up Display ekranı genişletildi
Radar altimetresi, genişletilmiş bilgisayar kapasitesi, data transfer ünitesi, dost-düşman tanıma özelliği, Tracor AN/ALE-40 chaff/flare dispenseri, AN/ALQ-131 ECM (Elektonik Karşı Önlem) pod taşıma yeteneği vardır.
Tam yüklü kalkış ağırlığı 17 tona yükseldi.
F-16A/B Block 20 (MLU):
Block 15 F-16’ların Orta yaş güncellemesi anlamına gelen mid-life update (MLU) modernizasyonundan geçmiş versiyonudur.
Sadece Tayvan’a ait 150 adet Block 15OCU F-16, fabrikadan MLU modernizasyonlu olarak çıkmıştır.
Başta avrupa F-16A/B’lerı olmak üzere donanım olarak eski kalmış F-16’ları Block 50 seviyesine çıkartmak için yapılmıştır.
MLU modernizasyonun en önemli parçası yeni sensör ve mühimmatlarla uyumlu modüler görev kontrol bilgisayarı.
Westinghouse AN/APG-66(V2) Fire Control Radar (FCR)(Atış Kontrol Radarı) 10 hedefe kadar TWS radar takibi yapabilme kabiliyeti sağlayan tamamen yeni sinyal bilgi işlemcisiyle yenilendi.
APS-113 gelişmiş dost düşman tanıma sistemi (AIFF) eklendi.
Kokpite renkli çok fonksiyonlu ekran (CMFD) takıldı.
Ses ve video kayıt sistemi eklendi.
Kaska monte nişangah sistemi (HMD) kullanma kabiliyeti kazandırıldı.
Block 10-15’de kullanılan HOTAS Block 50’de kullanılan ile değiştirildi.
Elektronik savaş (EW) kabiliyeti kazandırıldı.
Küçültülmüş GPS sistemi ike birlikte dijital yükselti sistemi de eklendi.
Eski analog göstergelerin ağırlıkta olduğu kokpit C serisine daha yakın glass kokpite çevrildi.
Keşif podu taşıma kabiliyeti kazandırıldı.
HARM anti-radyasyon füzesi taşıma kabiliyeti kazandırıldı.
JASSM, JDAM, EGBU-12, SDB, AIM-120D ve AIM-9X kullanabilme kabiliyeti kazandırıldı.
Link-16 datalink sistemi entegre edildi.
Toplam 949 uçak MLU moeline çevirilmiştir.
F-16C/D Block 25F-16A ve F-16B olan isimler artık MSIP Stage II olarak da bilinen F-16C ve F-16D Block 25 olarak yenilendi.
İlk F-16C 16 Haziran 1984'te ilk uçuşunu yaptı.
Sadece amerika birleşik devletleri hava kuvvetlerinde görev yapmaktadır.
AN/APG 66 radarı AN/APG 68(V) radarı ile değiştirilmiş, gece saldırı kabiliyeti kazandırıldı.
Dış görünüş F-16A/B’den farklı olarak olarak dikey stabilizesi yenilendi.
Motor ilk başlarda Pratt&Whitney F100-PW-200 Turbofan iken, zaman içinde Pratt&Whitney F100-PW-220E Turbofan ile değiştirilmiştir.
Nispeten geliştirilmiş ateş kontrol sistemine ve elektronik karıştırmaya korumalı UHF radyoya sahiptir.
Maksimum kalkış ağırlığı 19,640 kg oldu.
Performans: 40,000 feet. yükseklikte Maksimum kısa süreli hız: Mach 2.02 (693 m/s) 40.000 feet. yükseklikte dayanımına göre maksimum hız Mach 1.89 (648 m/s) Taktiksel maksimum menzil (iç yakıt tankı ve 6 tane 500 pound'luk bomba ile) 360 deniz mili(yaklaşık 600 km). Maksimum menzil ek yakıt tanklarıyla 2450 deniz mili.
244 uçak üretilmiştir.
F-16C/D Block 30/32
MSIP Stage III olarak da bilinir.
Üretime Ocak 1986'da girmiştir.
Block 32'de kullanılan Pratt Whitney F100-PW-220 Block 30 modelinde 5214 lb fazladan itiş sağlayabilen 17,155 lb.s.t. kuru art yakıcılı olarak da 28,984 lb.s.t. itki üreten General Electric F110-GE-100 turbofan motor ile değişti.
GE motorlarda daha geniş hava alığı (Big mouth) kullanılır.
Big mouth F-16 Block-30’lar, bugüne kadar tasarlanmış ve üretilmiş operasyonel F-16’lar arasında en üstün av yeteneğine sahip uçaklardır. Diğer bütün F-16’lardan daha hızlı tırmanır ve sert dönüşlerde çok daha az enerji kaybeder. Bu sayede, big mouth F-16 Block-30, it dalaşının kralı olmuş bir uçaktır.
646 adet üretilmiştir.
Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri, Amerika Birleşik Devletleri Donanması ,Türk Hava Kuvvetleri, İsrail Hava Kuvvetleri, Yunanistan Hava Kuvvetleri, Mısır Hava Kuvvetleri ve Kore Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri tarafından kullanılmaktadır.
F-16CG/DG Block 40/42 Night Falcon
LANTIRN sistemi sayesinde F-16'lar geceleri yer değiştiren hareketli hedeflere saldırma yeteneği kazanmıştır.
Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri aslında en başında, her havada, geceleri ve bulut içindeyken, geceleri karanlıkta yer değiştiren hareketli hedeflere saldırma yeteneği olan ve ismi F-16G olacak başka bir uçak istiyordu. Fakat çok anlamsız bir şekilde kongre, yeni bir uçağı F-22'ye karşı bir tehdit olacağı düşüncesi ile onaylamadı. Fakat aynı kongre, aynı uçağın, tamamen aynı görev tanımı ile F-16 Block-40 ismi ile doğmasına ses çıkarmadı.
AN/APG-68 V(5) ile donatılmıştır.
F-16 Block-40 ile, F-16’lar artık iyiden iyiye çok görevli, çok amaçlı uçaklara evrilmişlerdir.
Kokpit ve navigasyon ışıkları gece görüş gözlüğüne uygun hale getirildi.
Bomba taşıma kapasitesini artırmak amacıyla iniş takımları ve gövdede güçlendirmeler yapıldı.
Block 40 GE motoru kullanırken Block 42 PW motoru kullanmaktadır.
Motoru F-16 Block-30 ile aynı motordur. Fakat daha ağır bir uçak olduğu için, itiş/ağırlık oranı Block-30’un gerisindedir.
Block-40 F-16'lar, LANTIRN podları ve bu podlar ile uyumlu olan holografig HUD (Wide Angle Raster HUD), GPS navigasyon alıcısı, APG-68V(5) radar, ALE-47 chaff/flare lançeri, dijital uçuş kontrol ekranları, FLIR görüntüleme kabiliyetine sahip tamamen otomatik olarak çalışan AN/AAQ-13 zemin takip radarı, pilotun G toleransını artırmak amaçlı olan pozitif basınçlı solunum sistemi gibi yenilikler ile tanıtılmışlardır.
LANTIRN podları için teker boyu da yükseltilmiştir.
GBU-10, GBU-12, GBU-24 Paveway serisi lazer güdümlü bomba atabilme kabiliyeti kazandırılmıştır.
1989 yılında F-16 Block-40/42'ler HARM Anti-Radar füzesi ateşleme yeteneğine kavuşmuşlardır.
Maksimum kalkış ağırlığı 42.300 pound'a yükseltilmiştir.
USAF, Türkiye, Bahran, Israil ve Mısırda kullanılmaktadır. Block 42 sadece Amerika'da kullanılmaktadır.
799 adet üretilmiştir.
F-16CJ/DJ Block 50/52
1991'de üretilmeye başlamıştır.
Honeywell H-423 Lazer Jiroskoplu Eylemsel Seyyürsefer Sistemi sayesinde gece, gündüz, bulut içinde navigasyon oldukça kolaylaşmıştır.
Block 50'nin Motoru 29,000 Pound gücündeki General Electric F110-GE-129’dur. 28,500 lb itki üreten Pratt & Whitney F100-PW-229 Turbofan motor kullanan modelinin ismi ise, Block 52'dir.
AN/ALR-56M gelişmiş radar uyarı alıcısı takılmıştır.
Dost düşman tanıma sistemi (IFF) takılmıştır.
AIM-120 AMRAAM ve AGM-65D Maverick taşıma kabiliyeti kazandırıldı.
Block 50/52+'larla birlikte 995 adet üretilmiştir.
USAF, Türkiye, Yunanistan ve Şili Block 50; USAF, Güney Kore, Singapur, Yunanistan, Polonya ve israil ise Block 52 kullanmaktadır.
Geliştirilmiş Block 50/52 (Block 50/52 Plus)
Uçağın gövde üstüne G limitini (+9G, -3G) etkilemeyen yeni yakıt tankı takılabilme kabiliyeti kazandırıldı.
Video veri ağı (datalink) eklendi.
F-22 ve F-35’de kullanılan RAM boya benzeri bir boya ile kaplı olduğu için, radar izi azaltılmıştır.
Batı bloku tarafından üretilen hemen hemen bütün füze veya akıllı bombaları taşıyabilir.
Yeni AN/APG-68 V(9) radarı ile hedef algılama menzili %30 arttırdılar, her hava şartında atış kabiliyeti kazandıran 50 cm hassasiyetli arazi takip özelliği eklendi, kara ve deniz hedeflerini algılama kabiliyeti arttırıldı.
AN/APX-113 gelişmiş dost düşman tanıma sistemi (AIFF) takılmıştır.
Gövde içi oksijen üreme sistemi eklenmiştir.
Kaska monte hedefleme sistemi (JHMCS) ile donatılmıştır.
GPS güdümlü her hava koşulunda atılabilen JDAM bomba taşıma kabiliyeti kazandırılmıştır.
Yalnızca İsrailde kullanılmakta olan F-16I ise F-16D Block 52+'ın IAI bünyesinde İsrail'in ihtiyaçlarına yönelik modifiye edilmiş halidir.
F-16E/F Block 60 Desert Falcon
Birleşik Arap Emirlikleri için İran tehdidi üzerine geliştirilmiş şu an uçmakta olan en gelişmiş F-16'dır.
AN/ASQ-28 IFTS görüntüleme sistemi ile donatılmıştır.
Northrop Grumman AN/APG-80 "Agile Beam Radar" AESA radarını kullanmaktadır.
ALQ-165 ECM sistemi entegre edilmiştir.
Tamamen dijital kokpit tasarımına geçilmiştir.
General Electric üretimi 32,500 lb itki üreten F110-GE-132 turbofan motor kullanılmakta.
F-16V Block 70/72
F-16'ların kullanım ömrünü 2060'lı yıllara kadar çıkartılması amacıyla yapılmıştır.
Block 50/52 plus model F-16'ların AN/APG-84 AESA radarıyla güçlendirilmiş ve biraz daha geliştirilmiş versiyonu diyebiliriz.
Pilotun yüksek G'de bayılmasıyla oluşabilecek kazaları önleyen GCAS sistemi takılmıştır.
Gövde ömrü geçmiş F-16'lara göre %50 uzatılmış.
12000 saatlik servis ömrü öngörülmektedir.
Kullanan ülkeler
Bahreyn: Bahreyn Kraliyet Hava Kuvvetleri (33)
Belçika: Belçika Hava Kuvvetleri (90)
Bulgaristan: Bulgaristan Hava Kuvvetleri (8) - Sipariş
Şili: Şili Hava Kuvvetleri (28)
Danimarka: Danimarka Kraliyet Hava Kuvvetleri (60)
Mısır: Mısır Hava Kuvvetleri (195)
Yunanistan: Yunanistan Hava Kuvvetleri (148)
Ürdün: Ürdün Kraliyet Hava Kuvvetleri (58)
Endonezya: Endonezya Hava Kuvvetleri (12)
Irak: Irak Hava Kuvvetleri (36)[18]
İsrail: İsrail Hava Kuvvetleri (362)
Fas: Fas Kraliyet Hava Kuvvetleri (24)
Hollanda: Hollanda Kraliyet Hava Kuvvetleri (100)
Norveç: Norveç Kraliyet Hava Kuvvetleri (76)
Umman: Umman Kraliyet Hava Kuvvetleri (12)
Pakistan: Pakistan Hava Kuvvetleri (114)
Polonya: Polonya Hava Kuvvetleri (48)
Portekiz: Portekiz Hava Kuvvetleri (45)
Singapur: Singapur Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri (76)
Tayvan: Çin Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri (150)
Güney Kore: Güney Kore Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri (170)
Tayland: Tayland Kraliyet Hava Kuvvetleri (61)
Türkiye: Türk Hava Kuvvetleri (238)
Birleşik Arap Emirlikleri: Birleşik Arap Emirlikleri Hava Kuvvetleri (79)
ABD: ABD Hava Kuvvetleri (2,505)
Ulusal Hava Muhafızları - 490
Yedekte - 54
Amerika Birleşik Devletleri Donanması (41)
Venezuela: Venezuela Hava Kuvvetleri (21)
Eski kullanıcılar
İtalya: İtalya Hava Kuvvetleri 2012 itibarıyla ABD'den kiralanan uçaklar geri gönderildi.
Teknik özellikleri (F-16C Blok 40):
Boyut doneleri
Uzunluk: 15.03 m (49.31 ft)
Kanat genişliği: 9.45 m (31.00 ft)
Yükseklik: 5.09 m (16.70 ft)
Kanat alanı: 27,88 m² (300 ft²)
Ağırlık doneleri
Boş ağırlık: 8.495 kg (18.725 lb)
Tipik yükleme: 10.780 kg (23.765 lb)
Azami ağırlık: 17.010 kg (37.500 lb)
Yakıt kapasitesi :
Dahili: 3.105 kg (6.846 lb)
Harici: 3.066 kg (6.760 lb)
Azami faydalı yük: 7.800 kg (17.200 lb)
Güç kaynağı
Motor: 1 x General Electric F110-GE-100
Motor gücü: 17.155 lbf (76.3 kN)
Performans
Azami hız:
12.000 metrede 2.175 km/s (1.350 mph) - 2.05 Mach
Deniz seviyesinde 1.460 km/s (915 mph) - 1.2 Mach
Tırmanma hızı: 254 m (834 ft) /sn
Servis tavanı: 15.240 m (50.000 ft)
Menzil:
Yüksüz ve azami yakıt ile 3.890 km (2.100 nm)
Tipik yükleme ile 1.000 km (540 nm)
Kanat hücum açışı: 40°
Kanat Açıklık Oranı: 3.0
G Limitleri: +9 -3
Personel
F-16A/C/E: 1 pilot
F-16B/D/F: 2
F-16I : 1 pilot + 1 silah/radar sistem operatörü
Silah sistemleri:
Top
1 x 20 mm M61A1 Vulcan (512 mermi)
Havadan Havaya Muharebe Füzeleri AAM
6 x AIM-9 Sidewinder
6 x AIM-120 AMRAAM
6 x Python-4
4 x R.550 Magic II
4 x IRIS-T
Havadan Karaya Taarruz Füzeleri AGM
6 × AGM-65 Maverick
4 × AGM-88 HARM
2 × AGM-154 JSOW
2 × AGM-158 JASSM
4 × BLU-107 Durandal
2 × AS-30L
2 × AGM-142 Have Nap (Popeye II)
SOM (Roketsan)
Gemi Taarruz Füzeleri
2 × AGM-119A Penguin
2 × AGM-84 Harpoon
2 × Tubitak SAGE SOM
Bombalar
GBU-10 Paveway II, GBU-12 Paveway II, GBU-24 Paveway III Lazer güdümlü bombalar
Mk-20 Rockeye, CBU-52/58/71/87/89/97 Demet bombaları
CBU-103, CBU-105 WCMD
BLU-109
MK-81, MK-82, MK-83, MK-84 Genel maksat bombaları
BLU-109, GBU-31/35/38 JDAM
GAU-3A 70 mm (2.76 inç) Roket podu
Nükleer Bomba
B61
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder